The end of..

Hello mates,

Mijn laatste dagen in Australië zijn alweer aangebroken, tevens mijn laatste verhaal in Australië. Daarna staat er een nieuwe avontuur in Nieuw Zeeland me op te wachten. Heb er al veel goede verhalen over gehoord dus heb er veel zin in.
Nadat ik me vorige verhaal op internet gezet had wilde we nog ergens wifi tappen. Terug naar de auto toe kwamen we erachter dat de auto sleutels nog in de auto lagen. Een van mijn reismaatjes genaamd Remy was zo handig om ze achter in de auto te laten liggen. Het werd ons al afgeraden om s’avonds niet door Alice Springs te lopen. En 3x raden waar we liepen die avond.. Het was inderdaad niet erg fijn tussen de Aboriginals. We werden uitgemaakt voor ‘white motherfuckers’. Daarnaast waren ze allemaal knal bezopen, stonken ze gigantisch en schreeuwden ze naar elkaar(en zeer waarschijnlijk naar ons in hun eigen taal). Geen goed gevoel aan dat volk overgehouden. Nadat we de politie hadden geïnformeerd over de auto kwam er al snel iemand om de auto te openen. We konden eindelijk weg. De volgende dag hadden we nog een rondje gedaan door de stad en gingen toen maar weer terug naar de bewoonde wereld.
Nou echt bewoond was het niet waar we paar dagen later terecht kwamen. In een verlaten dorp hadden we een rest area gevonden en onze tenten maar opgezet. Op de terugweg hadden we trouwens nog geluk gehad met de auto. Een vd banden had zijn beste tijd ook al gehad en konden die net op tijd vervangen voordat het een klapband opleverde. Toch nog een beetje ‘geluk’. Terugkomend op het verhaal. We stonden op een open veld en zagen al wat keutels liggen. We gingen ervan uit dat we de volgende dag wellicht kangaroo’s konden spotten. De volgende ochtend moesten mijn reismaatjes al vroeg plassen, en zagen verderop in het veld kangaroo’s staan. Ik ging ook maar een kijkje nemen en zag ze staan, weer eens wat anders dan tussen de dingoe’s slapen.
Na de outback hadden we nog weinig op de planning staan, alleen Phillip Island wilde we graag nog bezoeken vanwege de pinguïns. Rustig aan reden we maar die kant op. Na een paar dagen reden we in de buurt van Geelong en dachten dat we er al bijna waren. Bleek dus dat we met de ferry moesten. We hadden verkeerd gereden. We pakten de ferry maar om verder te gaan. Toch nog wat bijzonders gezien tijdens de boottocht. Er zwommen vele dolfijnen rondom de ferry, dus konden we deze dieren van dichtbij zien. Aangekomen aan wal reden we verder richting de pinguïns. We beseften al dat we het niet zouden gaan halen die dag. Een rest area opgezocht en de volgende dag maar deze dieren bezoeken.
Eindelijk was het zover. Pinguïns meemaken in het wild! Overdag bezochten we eerst het eiland zelf. Daar bezochten we onder meer het grand prix van Phillip Island. Verder bezochten we Cowes het ‘grootste’ dorp op dat eiland. En nog het uiterste puntje hadden we gehoopt op zeehonden maar helaas. Daar voor in plaats zagen we veel walibi’s. Savonds gingen we naar de pinguïns parade toe. Een uur lang vertoeven in de kou op het strand kwamen ze eindelijk aanwaggelen. Grote groepen kleine pinguïns probeerden het land te bereiken. Onderweg kregen ze wel te maken met meeuwen die hun probeerde aan te vallen en de keien waar ze overheen moesten springen. Uiteindelijk lukte, naar een schatting van ruim duizend pinguïns, het ze om aan te komen op het land. Door middel van glijden op hun buik, goed samenwerking en communicatie. Ik heb me goed vermaakt met deze beestjes. Op de terug weg was het al erg donker. Er stonden vele borden langs de weg dat er veel wildlife was. Dat was goed te merken want er liepen veel dieren. Zoals possums en wallibi’s. Vlak bij onze tent kwamen we zelfs nog 2 wombats tegen. Had ik niet meer verwacht omdat een local had gezegd dat ze moeilijk te zien waren. Toch gelukt. De volgende dag werd het weer tijd om terug te keren richting Sydney. De volgende ochtend reden we een klein stukje en moesten stoppen vanwege de olie. Ik stapte uit om te kijken. Onderwijl hoor ik wat bewegen in berm. Plotseling komt er een slang tevoorschijn. Ook weer een keertje gezien, de 2e pas! Het valt mee met hoeveel slangen je tegenkomt, althans wij tenminste.
Vele kilometers gereden te hebben bleek de auto opeens een vreemd geluid te maken. We zetten hem aan de kant en keken naar de banden, maar die zagen er nog goed uit. Dus we wilde weer verder rijden. Maar toen klonk de motor niet goed. Stonden we daar langs de weg in de regen. Uiteindelijk stopte een man genaamd Andrew. Hij hielp ons maar tevergeefs. Einde verhaal van onze auto. Gelukkig kon de auto ons nog naar Bega brengen. Daar stonden al paar mannen van de garage en hoorde de motor en wisten al genoeg. Al onze spullen eruit gehaald en afscheid genomen van onze wagen. Die heeft goed zijn werk gedaan en ons naar de mooiste plekken van Australië toegebracht. Zonde dat het zo heeft moeten eindigen. Maar goed daar sta je in Bega, 500 km voor Sydney. Maar we mochten met Andrew mee naar zijn huis. Toen we instapte moest hij eerst nog een spin uit de auto halen voordat we verder konden. We waren erg blij met hem dat we mee mochten. Hij woonde nog bij zijn moeder, ook een schat van een vrouw. Ze hielpen ons met van alles. Met de registratie terug vragen, de bus bellen voor de volgende dag naar Sydney en we mochten zelfs nog een nacht blijven. Heel gastvrij waren ze. Maar we besloten om ze niet verder lastig te vallen en de volgende dag naar Sydney te gaan.
En de dag daarna zaten we alweer in Sydney. We wisten gelukkig nog een hostel te vinden en daar te overnachten. Hier de laatste dagen in Sydney vertoeven en dan vliegen naar Auckland. We werden nog gebeld door Andrew. Hij wilde ons 50 dollar betalen voor benzine en olie, en daarnaast probeerde hij nog zoveel mogelijk onderdelen te verkopen van de auto. Echt een super vent!
En natuurlijk moet ik straks afscheid nemen van mijn reismaatjes! Samen een top tijd gehad en heel veel mooie gebieden gezien en veel dingen meegemaakt. Thanks mates!
Dan begin ik alweer aan mijn laatste maand reizen, time flies! Dit waren zo’n beetje de hoogtepunten van de afgelopen week.

Cheers